Lezen is heerlijk. En al schijnen jonge mensen het niet vaak (genoeg) te doen, volgens mij is het ergens ook wel weer hip. Op allerlei Insta accounts worden boeken getipt om ze aan het lezen te krijgen. Er bestaan zelfs heuse booktokkers; mensen die boeken reviewen op Tiktok. Had je in mijn tijd niet. Toch doet het me wel goed dat de lust van het lezen gepromoot wordt.
Lezen vind ik namelijk een van de fijnste dingen die ik in mijn vrije tijd kan doen. Als klein meisje was ik er al gek op. Je zette me in een hoekje van de bank met een boek en had geen kind aan me. Mijn vader nam me regelmatig mee naar de bibliotheek, die twee straten verderop was. Soms moest hij spontaan wel eens een grote boodschap doen en snelde dan heen en weer naar huis. Mij achterlatend tussen de boeken. Dat gaf niks, want ik ging toch nergens naartoe. Al had ik er een nacht moeten zitten, dat was nog geen straf geweest.
In ons volgende huis, een wijk verderop, was de bibliotheek een kleine vijf minuten fietsen. Ik zie het zo nog voor me: gebouwd in Berlage stijl met aan weerskanten twee trappen die naar een dubbele houten deur leidden. De ingang van de bibliotheek. Voor mij zo ongeveer de poorten naar de hemel. Eigenlijk kan ik de geur ook nog wel oproepen. Ik kwam er iedere drie weken en nam altijd het maximum aantal boeken mee dat ik mocht lenen. Dan spurtte ik op mijn fiets naar huis om mijn nieuw gevonden schatten zo snel mogelijk te verslinden.
Nog altijd kan ik in vervoering raken van een mooie boekhandel of bibliotheek. Maar ik moet zeggen dat ik de rust om te lezen een tijdje kwijt was. Maar juist in de periode dat mijn zenuwstelsel overbelast was, heb ik die weer terug gevonden. Bewust afschakelen, televisie en telefoon uit en een boek pakken. Dat moest mijn volledig overprikkelde lijf weer een beetje bij laten komen. Eerst in de uren dat ik nachtenlang wakker lag en toen dat gelukkig beter ging in de uren die ik overdag nam om te herstellen. Ik benutte mijn bibliotheekabonnement weer ten volle en kocht tweedehands boeken die ik vervolgens ook echt las.
Dat fijne gevoel van het lezen van een boek heb ik mijn kinderen ook altijd mee willen geven. Standaard las ik ze voor het slapen gaan voor en kocht me suf aan de leukste kinderboeken. Bij de oudste zit het er nu wel in, al leest zij het liefst een boek op haar telefoon, waar ik dan niks van snap. Maar oké, ze léést. Dat is al wat. De jongste leest vooral de verplichte nummers op school en kijkt me glazig aan als ik voorstel om ‘lekker op de bank een boek te lezen’. Alsof ik van een andere planeet kom. (Dat is ook zo, Mars en Venus, je weet wel, maar dat is in deze context even van ondergeschikt belang).
Maar soms heb je geluksdagen. Het was zondagavond en ik had voor het eerst in het jaar een middag op het terras doorgebracht. Helemaal zen door het lentezonnetje en goed gezelschap. Jammer genoeg voor mijn oudste kwam ze ziek thuis, hoofdpijn, keelpijn, hoestend als een zeehond. Ze wilde het liefst op de bank liggen lezen met de televisie uit. Ik pakte er ook een boek bij, nu ik toch in ontspannen toestand was. De jongste schoof aan, omdat zijn schermtijd erop zat. Tot mijn verbazing pakte hij er dan ook maar een bibliotheekboek bij dat ik hoopvol voor hem geleend had. En zo zaten we onder onze dekentjes op de bank. Te lezen met zijn drieën. Daar kan geen Insta of Tiktok tegenop.