Ik denk dat iedereen wel iemand kent die te maken heeft gehad met overmatige stress of overspannenheid. Dat het emmertje overloopt, het lichtje uitgaat, je opgebrand bent. Geef het een naam, maar het mag duidelijk zijn dat je lichaam dan zegt: tot hier en niet verder. Wanneer je zenuwstelsel ontregeld of overactief is, sta je constant aan. Je hoofd en je lijf kunnen niet meer tot rust komen. Maar geloof me, het komt weer goed. Ik zal je vertellen wat ik leerde van mijn overactieve zenuwstelsel.
In het voorjaar van 2023 kreeg ik last van allerlei gekke gezondheidsklachten. Ik was duizelig, had last van oorsuizen, pijn en druk in mijn oren en hoofd en kreeg moeite met slapen. Eerst leek het op kortdurende draaiduizeligheid en een verstopte buis van Eustachius (je weet wel, die verbindt je middenoorholte met je keel- neusholte ) Met een oorspray en geruststellende woorden van de dokter keerde ik huiswaarts. Het zou vanzelf wel over gaan.
Een paniekaanval kan iedereen overkomen
Maar het ging niet vanzelf over. Het ging van kwaad tot erger. Tijdens een dagje uit met vriendinnen vloog alles me op een gegeven moment naar de keel en dacht ik dat ik spontaan knock-out zou gaan onder de tafel waarop de lekkernijen van onze high-tea stonden uitgestald. Alle geluiden van het restaurant klonken keihard in mijn oren. In de auto terug naar huis op weg naar mijn vertrouwde omgeving ging het pas beter.
In de weken daarna ervaarde ik steeds vaker die vervelende gevoelens. Er kwamen hartkloppingen bij en hyperventilatie en van een heel goede slaper ging ik naar een nachtbraker die soms maar twee uurtjes slaap per nacht pakte. Op een nacht waren de hartkloppingen anderhalf uur lang zo erg dat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken. Ik kreeg tintelingen in mijn arm en steken bij mijn borstbeen. Ook werd ik misselijk, begon te rillen van de kou en voelde me heel erg angstig. Midden in de nacht zat ik op de huisartsenpost. Conclusie: dit was een paniekaanval.
Diagnose: Een overactief zenuwstelsel
Een paniekaanval, dat is toch iets voor watjes? Eerlijk gezegd vond ik dat altijd een beetje aanstellerij. Maar ik had nu zelf ervaren hoe vervelend het is. En hoe echt. Hier moest ik mee aan de slag. Want ik kon zo niet normaal functioneren. Niet thuis en ook niet in mijn bedrijf. Bij de huisarts werd vastgesteld dat mijn zenuwstelsel overactief was, of overbelast, hoe je het ook wilt noemen. Na een lang gesprek was de belangrijkste boodschap: ga betere keuzes maken voor jezelf. En wees daarbij maar eens flink egoïstisch.
Toch had ik niet het idee dat ik na dat gesprek met de huisarts dichter bij een oplossing was. Hoe blij ik normaal gesproken ook met haar ben. Als je uitslag hebt of een gebroken pols, is de oplossing veel gemakkelijker dan wanneer de oorzaak van je klachten niet zichtbaar is. Ik ben er veel over gaan lezen, omdat ik wilde begrijpen wat er precies met me aan de hand was. Daardoor ontdekte ik ook dat het juist niet gaat helpen als je alleen maar alles gaat analyseren. Dat er iets mis is, is duidelijk. Je hoeft niet diep te gaan graven naar oorzaken. Je kunt beter leren hoe je met deze situatie om kunt gaan en op die manier werken naar herstel. Dat was misschien wel de aller belangrijkste les die ik hier uit gehaald heb.
Benieuwd hoe ik mijn herstel heb aangepakt? Lees dan ook mijn blog met 6 tips die mij hebben geholpen een ontregeld zenuwstelsel te kalmeren