Op de een of andere manier denk ik zomaar dat jullie ook telkens in de supermarkt staan en bij het afrekenen denken: Wat? Zoveel? Maar ik heb maar een paar boodschapjes! Bij mij gaat dat althans de laatste tijd wel zo. Was het sowieso al niet mijn favoriete klus, nu na die idiote prijsstijgingen van afgelopen jaar, vind ik boodschappen doen helemaal niet meer leuk. Aangezien ik vorig jaar even uit de running was, is mijn buffer als freelancer nogal ingeteerd. Dus ja, dan zal je moeten besparen.
Dat wiel hoef je gelukkig zelf niet uit te vinden, want er zijn super veel leuke sites over geld besparen zoals die van Gierige Gerda en Porterenee. Na het overboord kieperen van overbodige verzekeringen en abonnementen, was ik dus aanbeland bij het hoofdstuk besparen op de boodschappen. De dichtstbijzijnde grootgrutter voor mij is een Albert Heijn en al hamsteren we daar heel wat op los, het is natuurlijk niet de goedkoopste. Persoonlijk ben ik nogal fan van Dirk van den Broek, maar ja, die zit dan weer 40 kilometer verderop. Dan rijd je die bespaarde euro’s net op aan benzine. Ook ga je daar meteen nog maar even naar Kruidvat, die lekkere bakker en dat ene leuke kledingwinkeltje, omdat ‘je er nu toch bent’. En hoppakee, dan kost je bespaaractie juist méér.
Bleef er nog een optie over en dat is de goedkopere supermarkt in mijn dorp: de Aldi. Het klinkt een beetje lelijk, ik weet het, maar ik heb echt niks met de Aldi. De folder ging standaard direct bij het oud papier. Het felle tl-licht en de lange rechte gangpaden met de producten nog in de doos, ik vind het troosteloos. En zoals een vriendin het laatst treffend zei: ik voel me altijd een beetje zielig als ik in de Aldi loop. Toch vond ik dat ik me even niet zo verwend moest gedragen. Dus ik toog met mijn tas en lijstje naar de Aldi.
Ik bewaarde de kassabon en ging er even goed voor zitten om de vergelijking te maken. (Ja dat doet de consumentenbond ook ieder jaar, maar eerst zien en dan geloven he) Dat leverde een regelrecht aha-moment op, of nou ja, anti-AH eigenlijk. De pot rinse appelstroop die bij ‘mijn’ Albert Heijn € 2,65 kost, was bij de Aldi 99 cent. Mijn favoriete wasverzachter had me hier geen € 3,99 gekost, maar slechts 2 euro per fles. En de fles Croma was hier ook al 50 cent goedkoper.
Alles bij elkaar waren de boodschappen ongeveer een tientje voordeliger dan wanneer ik ze bij de Appie had gekocht. Ik doe een paar keer per week boodschappen en dat zo’n 52 weken in het jaar. Ka-ching, da’s duizend euro op een jaar. Ik dacht aan die dame uit de villawijk in mijn dorp die ik ook boodschappen zag doen bij de Aldi en die haar tassen daarna inlaadde in een flinke Tesla. Mensen die naar de Aldi gaan zijn niet zielig, maar slim.