Ik houd niet van lijnen en diëten. Wie wel, zou je denken. Maar toch is het volgens mij een van de meest gestelde doelen in januari: aan de lijn doen om een paar kilootjes kwijt te raken. En hoewel je eerder kon lezen in mijn column dat ik geen goede voornemens had voor 2024, moet ik wel bekennen dat ik vond dat ik het afgelopen jaar toch wat te veel was uitgedijd. Dan zit er eigenlijk maar één ding op…
Eerst zat ik tijden lang over de socials te scrollen waar ik allerlei fantastische methodes voorbij zag komen om je overtollige vetjes te verliezen. Plaatselijk bevriezen, wall pilates en een of andere knalroze hoelahoep; als ik het moet geloven zie je er dan binnen enkele weken uit als een bikinimodel. En ik geloof dat dan nog bijna ook. Ziet er allemaal heel echt en plausibel uit, soms. Maar ja, ik roep niet voor niets de hele dag tegen mijn kinderen dat ze niet alles moeten geloven dat op internet staat. Practice what you preach, mama!
En dus besloot ik me dan toch op te geven voor het gezonde kickstart programma van die leuke Judith die ik afgelopen zomer tegen het lijf liep tijdens het wandelen. De start was pas in de laatste week van januari. Heel gunstig, want zo kon ik me nog even lekker uitleven op de bittergarnituren en wijntjes bij alle nieuwjaarsrecepties. Maar toen was het opeens zover. Stond ik op een maandagochtend in mijn sportbroek (die toch echt wel wat strakker zit dan eerst) voor de spiegel om foto’s van mezelf te maken. Zodat ik straks over twee maanden na-foto’s kan maken en verschil zie. Zuchtend ging ik daarna op de weegschaal staan en tot slot nam ik mijn maten op van taille, heup en borst. Zelfs het saldo van mijn bankrekening na de feestdagen vond ik opbeurender dan deze getallen.
Enfin, door naar de eerste workout. Doordat Judith filmpjes maakt met oefeningen, kan ik die lekker thuis op mijn matje in de slaapkamer doen. Noot voor de buren: die harde muziek, het gebonk en gekreun komt dus door mijn voorgenomen gezondere levensstijl, niet per se door een verbeterd seksleven. Waarvan je op mijn leeftijd overigens de volgende dag evenveel spierpijn kunt hebben. Maar dat terzijde. Inmiddels zijn we twee weken verder en doe ik braaf de workouts. Ik wandel bijna iedere dag, laat chocolade links liggen en sta zelfs recepten te maken met namen als Shakshuka (ik kan die naam niet onthouden, moet het steeds opzoeken). Het moet toch niet gekker worden.
Ik kan het niet meer ontkennen, ik ben aan de lijn. Maar dat klinkt zo ongezellig he. Voor de kinderen heb ik wel gewoon wat lekkers in huis hoor. Als ze vragen of ik ook iets wil, sla ik alleen wat vaker af. Ik hoor ze denken, maar ze houden wijselijk hun mond. En ja, andere mensen die ik ken, hoor ik ook denken: jij bent toch niet dik? Dat klopt misschien wel, maar als je ieder jaar wat extra kilo’s vergaart, ben je dat op den duur toch. En dat voorkom ik liever. Dus de komende tijd bijt ik even door de weliswaar gezonde maar zure appel heen. Dan word ik hopelijk vrolijker van de na-fotosessie.