Voor mijn werk als journalist ben ik het merendeel van de tijd bezig met mensen en hun verhalen ‘in de krant zetten.’ Dat doe ik al een jaar of twaalf, dus ik vind dat heel normaal. Ook het feit dat mijn eigen naam regelmatig in de krant staat. Maar dat is het voor de gemiddelde Nederlander natuurlijk niet. Af en toe moet ik daar weer even aan herinnerd worden.
Met een moeder als journalist ontkom je er soms niet aan. Al vaker schitterden mijn kinderen in stukjes over Sinterklaas of bij schoolnieuwtjes. Een van mijn collega’s had laatst nog een kandidaat nodig voor een rubriekje, of mijn dochter mee wilde doen. Ik weet inmiddels dat ik dan even met haar moet overleggen en dat doe ik braaf. Maar natuurlijk had ik allang besloten dat ze best mee kon werken om de collega te helpen. Vooruit, ze wilde het wel doen. Maar moest er dan ook een foto bij? En wat moet ik dan zeggen? Ik heb toch niks interessants te vertellen? Een week later verscheen het artikel, hartstikke leuk verhaal, ik trots als een aap met jeweetwel en veel positieve reacties.
Bij de mensen die ik zelf interview gebeurt dat ook regelmatig, dat ze vooraf denken dat hun verhaal toch niet interessant genoeg is voor de krant. En die foto erbij, dat hoeft voor velen al helemaal niet. Overigens wel grappig, want we zitten massaal op social media en daar delen we al net zo massaal ons hele hebben en houden. Maar in de krant, dat is dan blijkbaar andere koek. Het scheelt natuurlijk wel dat we zonder internet al snel vergaten wat er vorige week in de krant stond. Tegenwoordig blijven artikelen online ‘voor altijd’ vindbaar.
Dat is zowel een voor- als nadeel. Voordelig als het artikel je op een positieve manier neerzet, nadelig als je niet zo goed uit de verf komt als je zou willen. Het kan je maken of breken. En dat geldt al helemaal als je met je bedrijf in de media komt. Ik snap het dus eigenlijk wel dat ik steeds vaker de vraag krijg of men het verhaal vooraf in kan zien. En dat blijft een lastige. Als journalisten constant alle artikelen moeten laten inzien, kwam er nooit meer wat op tijd in de krant. En het zou ook niet best zijn voor de onafhankelijkheid van de journalistiek. Je moet erop kunnen vertrouwen dat wij ons werk goed en zorgvuldig doen. Maar ja, er zal toch maar tot in de eeuwigheid op internet staan dat je als puber wilde sparen voor een crossbrommer en dat je tekenen en muziek niet iets vindt om je werk van te maken. Onbestaanbaar.
——————————————————————————————————————————————-
Mocht je overigens willen weten hoe je met je bedrijf gratis meer publiciteit genereert, daar schreef ik dit jaar een guide voor ondernemers voor.